सतराव्या वर्षी केलेल्या अजाणत्या प्रेमात,
अठराव्या वर्षी जातीमुळे झालेल्या फसवणूकीने,
पुढची आठ वर्ष एकटीच फक्त कामाला वाहून,
ती आता स्थिरावलीय एका गोड विवाहबंधनात!
ग्रॅज्युएशन करताना आकंठ प्रेमात बुडालेली ती,
ठिकऱ्या झाली त्याने कुंडली पाहून नाकारल्याने,
दहा वर्षांनी आजही ती स्वतःला दररोज जुळवते,
आणि मागते हिशोब आकाशातील ग्रहगोलांना!
साखरसम्राट बापाने लावून दिलेल्या लग्नानंतर,
स्वतःचे व्यावसायिक शिक्षण बासनात गुंडाळून,
ती राहते आता साता समुद्रापार चूल-मूल करत,
गगनभरारीच्या स्वप्नांचं निर्माल्य थेम्समध्ये वाहवत!
आंतरजातीय प्रेमात आईबापांना तयार करवून,
साखरपुड्यानंतर त्याने दिलेल्या फसवणुकीनंतर,
मोडलेलं लग्न आणि आईबापांनी तोडलेले संबंध,
सगळं पचवून ती परत उभी राहतेय तिच्या पायांवर!
मुलाच्या जन्मानंतर आंनदाने भरून जायच्या काळात,
पतीच्या आयुष्यात अजूनही कुणी आहे हे कळल्यावर,
"हे आपल्याच आयुष्यात का घडावं?" या विचारात,
ती तरीही निर्व्याज प्रेम करत राहते पती व पुत्रावर!
पाच वर्षांची लेक असताना नवरा अपघातात गेल्यावर,
एकटीच्या हिंमतीवर सगळं घर आणि संसार सांभाळत,
समाजातील कडूगोड अनुभवांना धीराने सामोरे जात,
ती रोलमॉडेल बनलीय तिच्या चौदा वर्षांच्या लेकीसाठी!
ती मला असंख्य रुपात भेटते दररोज ठिकठिकाणी,
समाजाने, व्यवस्थेने दिलेल्या दुःखाचे व्रण लपवताना,
फाटलेलं आकाश नाजूक हातांवर तोलून धरताना,
आणि तरीही चेहऱ्यावरचं हसू न मावळू देताना....
ती पाण्यावर तरंगणारा हिमनग झालीय आता!
- डॉ. विनय काटे
५ जानेवारी, २०१७
No comments:
Post a Comment