सर्जरी

माझी गुडघ्याची सर्जरी झाली होती तेव्हा कमरेत अनेस्थेशिया दिला होता. कमरेखाली सगळ्या संवेदना बधीर!!

सर्जरीनंतर जाग आली तेव्हा recovery room मध्ये होतो. कमरेखालची भूल अजूनही उतरली नव्हती. खाली हात लावून पाहिला, सगळं 'सामान' जागच्या जागी होतं ;) पण, जाणवत काहीही नव्हतं. पुरुषाच्या जन्मातील 2% वेळ 'सामान' योग्य तऱ्हेने adjust करण्यात आणि उरलेला 98% वेळ त्या सामानाचा सदुपयोग करण्यासाठी योग्य स्थळे हुडकण्यात जातो (नाही म्हणणारे एक तर खोटं बोलतायत किंवा पुरुषच नाहीयेत...महापुरुष आहेत!). 

तसही पुरुष लिंग आणि वृषण हा जरा अजागळ प्रकार आहे आणि सांभाळायला अवघड आहे. गुरुत्वाकर्षणाच्या पासून, थंडी पासून, धक्का-मार यांपासून ते अगदी स्वतःच्या पँटच्या चेन पासून सुद्धा सांभाळावे लागते.

बायकांच्या पँटी मध्ये design हा प्रकार जास्त नाही. फक्त कलर, कापड, वेगवेगळेआकार, छापायची फुले आणि लेस एवढाच काय तो फरक. पुरुषांच्या ब्रीफ्स मध्ये कितीतरी अंगाने विचार करावा लागतो, खूप टाईट नको की खूप सैल पण, वातावरण आणि वर्तणूक यांच्यामुळे लिंगाची बदलणारी साईझ लक्षात घेऊन त्याची सोय करून देणे किती कठीण! आणि हे सगळं होऊन पुन्हा वरून वस्त्र दिसायला fashionable पाहिजे, भले ते जगाला दिसणार नसले तरी!!

सर्जरी गुडघ्याच्या ligament ची झाली होती, परंतु खरी किंमत 'सामाना'ची आणि चड्डी डिझाइन करणाऱ्या लोकांची उमगली होती  

डॉ. विनय काटे

- फेसबुक पोस्ट ( ३० सप्टेंबर २०१६, १४.४४ )